Δεν γνωρίζουν όλοι ότι τα ακανθοκυτταρικά θηλώματα είναι αποτέλεσμα ιογενούς ασθένειας. Η ασθένεια δεν αντιπροσωπεύει μόνο ένα αισθητικό πρόβλημα, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, ακόμη και θάνατο. Ο όγκος μπορεί να «μεγαλώσει» σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και να επηρεάσει τα εσωτερικά όργανα.
Τι είναι το ακανθοκυτταρικό θηλώμα και η δομή του;
Η απάντηση στην ερώτηση: "Τι είναι; ""είναι ένα καλοήθη νεόπλασμα. Οι κύριες θέσεις εντοπισμού περιλαμβάνουν το πρόσωπο, το λαιμό και τους βλεννογόνους. Εάν η παθολογία δεν αντιμετωπιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να γίνει κακοήθη. Εξωτερικά, ένα επίπεδο θηλώμα μοιάζει με σημάδι εκ γενετής σε σχήμα κύκλου Το χρώμα μπορεί να ποικίλλει από σάρκα έως σκούρο καφέ Τις περισσότερες φορές, οι γιατροί αποκαλούν πλακώδη θηλώματα με υπερκεράτωση. Εμφανίζεται κυρίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, μερικές φορές σε άτομα ηλικίας 30-35 ετών.
Αιτίες και πηγές μόλυνσης
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μολυνθείτε με πλακώδη θηλώματα του δέρματος, μερικοί από αυτούς είναι απλοί και δεν προκαλούν ανησυχία:
- Σεξουαλική επαφή οποιασδήποτε προέλευσης: κολπική, στοματική, πρωκτική.
- Καθημερινή επαφή (χειραψία). Αυτό που είναι θεμελιώδες εδώ είναι η παρουσία ανοιχτών πληγών.
- Επισκέψεις σε δημόσιους χώρους με υψηλή υγρασία: πισίνα, σάουνα.
- Παραβίαση των προτύπων προσωπικής υγιεινής.
Αυτός ο τύπος θηλωμάτων διαγιγνώσκεται σε άτομα με χαμηλή ανοσία που έχουν συχνά περιστασιακές σεξουαλικές επαφές.
Η διείσδυση ενός ιού σε ένα υγιές σώμα δεν σημαίνει ότι θα εμφανιστούν θηλώματα στο εγγύς μέλλον. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν η ανοσία εξασθενεί. Κύριοι λόγοι:
- Παρουσία κακών συνηθειών: αλκοολισμός, κάπνισμα, παράνομα ναρκωτικά, κακή διατροφή.
- δυσλειτουργία του πεπτικού συστήματος?
- δερματικές ασθένειες;
- Μεγαλύτερη ηλικία?
- κληρονομική προδιάθεση;
- Έκθεση σε χημικές ουσίες τρίτων.
Τα θηλώματα του οισοφάγου εμφανίζονται σχεδόν αμέσως μετά την αποτυχία. Σχηματίζεται στη γλώσσα, τα χείλη, το στόμα, τον οισοφάγο και τα έντερα.
Γιατί είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο;
Ο κύριος κίνδυνος είναι ότι ένα θηλώμα με υπερκεράτωση εξελίσσεται σε καρκίνο σε περισσότερο από το 60% των περιπτώσεων. Εάν υπάρχει ανάπτυξη στο αναπνευστικό σύστημα, υπάρχει κίνδυνος σταδιακής έλλειψης οξυγόνου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Εάν σχηματιστεί μια ανάπτυξη στα έντερα, μπορεί να εμπλακεί λόγω της έκθεσης στα κόπρανα. Με το ακανθοκυτταρικό θηλώμα του οισοφάγου, υπάρχει κίνδυνος φλεγμονής και αιμορραγίας από την κατανάλωση στερεών τροφών ή αλκοόλ χαμηλής ποιότητας.
Συμπτώματα και διάγνωση
Τα συμπτώματα του σχηματισμού πλακωδών θηλωμάτων είναι σπάνια και ασαφή. Αρχικά εξετάζεται η περιοχή με την ανάπτυξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύουν τις δερματικές αναπτύξεις με κονδυλώματα και δεν τους δίνουν σημασία, ελπίζοντας ότι θα εξαφανιστούν με την πάροδο του χρόνου. Το νεόπλασμα αναπτύσσεται και αναπτύσσεται πολύ αργά και η φλεγμονή εμφανίζεται πολύ σπάνια.
Οι εστίες εκδήλωσης εμφανίζονται κυρίως στις πιο λεπτές περιοχές του δέρματος. Αυτή είναι η περιοχή των βλεφάρων, ο λαιμός και το στήθος. Εάν επηρεαστεί το βλέφαρο, μπορεί να προκληθεί βλάβη στον επιπεφυκότα.
Το νεόπλασμα μεγαλώνει και αναπτύσσεται σταδιακά, το μέσο μέγεθός του είναι 0, 3-1, 5 εκατοστά. Το χρώμα του νεοπλάσματος είναι μεταβλητό και μπορεί να αλλάξει από χρώμα σάρκας σε μωβ με την πάροδο του χρόνου.
Το μάζεμα, το σφίξιμο ή η αποκοπή ενός πλακώδους θηλώματος είναι επικίνδυνο. μια μόλυνση μπορεί να εισέλθει σε μια ανοιχτή πληγή.
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα διαγνωστικά μέτρα για τον προσδιορισμό της παρουσίας του ιού. Πρώτον, μια οπτική εξέταση του όγκου πραγματοποιείται από έναν θεραπευτή. Στη συνέχεια γράφει παραπομπές σε άλλους ειδικούς: έναν δερματολόγο, έναν γυναικολόγο. Το ραντεβού γίνεται ανάλογα με τη θέση του θηλώματος. Εάν εντοπίζεται στο εξωτερικό μέρος του δέρματος, η διάγνωση μπορεί να γίνει άμεσα. Εάν η ανάπτυξη είναι μέσα στο σώμα, συνταγογραφείται ακτινοσκόπηση.
Εάν επηρεαστεί το ορθό, ο γιατρός ψηλαφίζει το νεόπλασμα, ο τράχηλος είναι καθαρά ορατός με γυναικολογικό γυαλί.
Υπάρχουν ορισμένες υποχρεωτικές διαδικασίες:
- Βιοψία;
- ανάλυση αίματος?
- Εξέταση PCR.
Εάν είναι απαραίτητο, ο θεράπων ιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει περαιτέρω διαγνωστικές διαδικασίες.
Θηλώματα του οισοφάγου
Οι κύριες εστίες του σχηματισμού πλακωδών θηλωμάτων του οισοφάγου είναι η γλώσσα, τα χείλη και ο στοματικός βλεννογόνος. Ο ιός μπορεί να συνοδεύεται από σχηματισμό μικρών ελκών και κνησμό.
Με θηλώματα στα χείλη, εμφανίζεται αρχικά οίδημα και δυσφορία κατά το φαγητό. Εάν η πληγείσα περιοχή είναι κατεστραμμένη, θα εμφανιστεί αίμα. Η ανάπτυξη μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα και να προκαλέσει καρκίνο των χειλιών.
Με θηλώματα του οισοφάγου, τα συμπτώματα του οποίου εμφανίζονται κυρίως στο αρσενικό μισό του πληθυσμού. Τα αίτια της νόσου μπορεί να είναι η κακή διατροφή, η κακής ποιότητας τρόφιμα και οι κακές συνήθειες. Η κύρια θέση του όγκου στον οισοφάγο είναι το μεσαίο τμήμα του. Το μέγεθος είναι 1-2 χιλιοστά έως 3-4 εκατοστά, το σχήμα είναι επίμηκες και κάθεται σε ένα στέλεχος. Ο ασθενής σημειώνει πόνο στο στομάχι, ρέψιμο, υπερβολική σιελόρροια και ένα εξόγκωμα στο λαιμό. Η διάγνωση γίνεται με ακτινογραφίες και οισοφαγοσκόπηση.
Σημάδια σχηματισμών στο στόμα και στο λάρυγγα
Με το πλακώδες θηλώμα του λάρυγγα, πονάει ο ασθενής να φάει, να καταπιεί και μερικές φορές ακόμη και να αναπνέει. Μερικές φορές υπάρχουν δυσκολίες στην ομιλία. Το μέγεθος ανάπτυξης είναι μικρό, με μίσχο. Εάν ανακαλυφθεί νεόπλασμα σε ένα παιδί, η θεραπεία δεν ξεκινά αμέσως, αλλά συμβαίνει να εξαφανιστεί από μόνο του. Εάν δεν καταπολεμήσετε την ασθένεια στην ενήλικη ζωή, μπορεί να εξελιχθεί σε κακοήθη όγκο.
Η εμφάνιση ενός ακανθοκυτταρικού θηλώματος της γλώσσας δεν είναι αρχικά καθόλου αισθητή. Λευκές, σάρκας αναπτύξεις εμφανίζονται μόνο όταν ο ασθενής τις έχει τραυματίσει με κάποιο τρόπο. Μετά από μερικές εβδομάδες αναπτύσσεται κακοσμία του στόματος, κνησμός, κάψιμο και έλκη.
Τα συμπτώματα στον λάρυγγα στους ενήλικες μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τη γενική κατάσταση του σώματος και τον βαθμό ανάπτυξης της νόσου. Μπορεί να υπάρχει πονόλαιμος, ένα εξόγκωμα στη μύτη, δυσφορία, συμφόρηση και φαγούρα. Εάν έχει σχηματιστεί μια ανάπτυξη στο ρινικό διάφραγμα, σταδιακά εξαπλώνεται σε όλους τους παραρρίνιους κόλπους, διαταράσσοντας τις φυσιολογικές διαδικασίες εισόδου και εξόδου οξυγόνου.
Συμπτώματα σχηματισμών σε οικεία μέρη
Με το ακανθοκυτταρικό θηλώμα του τραχήλου της μήτρας, υπάρχει πολύ υψηλός κίνδυνος η καλοήθης κατάσταση του νεοπλάσματος να μετατραπεί σε καρκίνο. Αυτή η διαδικασία συχνά συνοδεύεται από διάβρωση και κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.
Στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης, ο ιός δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Ο κνησμός και το κάψιμο εμφανίζονται σταδιακά στην πληγείσα περιοχή και η επίμονη ενόχληση εμφανίζεται με την πάροδο του χρόνου. Είναι δυνατή η απόλυση. Κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης ρουτίνας από γυναικολόγο, θα ανιχνευθεί θηλώματος και μπορεί να συνταγογραφηθεί κολποσκόπηση. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μια γυναίκα μπορεί να παρουσιάσει μείωση της ανοσίας της και, κατά συνέπεια, την εμφάνιση θηλωμάτων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνιστάται η άμεση αφαίρεση.
Αν μιλάμε για το ουρογεννητικό σύστημα, το ορθό είναι το πιο προβληματικό μέρος για τις γυναίκες. Στο αρχικό στάδιο δεν υπάρχουν συμπτώματα, μετά εμφανίζεται πόνος, κνησμός, πυώδης έκκριση και αίμα στα κόπρανα. Η διάγνωση μπορεί να γίνει μετά από διαδικασία ψηλάφησης. Στο 90% των περιπτώσεων όταν εμφανίζεται αυτού του είδους το νεόπλασμα, οι γιατροί σας στέλνουν για εξετάσεις για σύφιλη.
Μέθοδοι θεραπείας και αφαίρεσης
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς αναζητούν θεραπεία όταν τα συμπτώματα είναι ήδη σοβαρά. Απαγορεύεται να συνταγογραφήσετε θεραπεία για τον εαυτό σας ή να προσπαθήσετε να αφαιρέσετε το θηλώμα. Η αφαίρεση γίνεται με διάφορους τρόπους:
- κρυοθεραπεία υγρού αζώτου;
- Χειρουργική επέμβαση;
- Αφαίρεση με ρεύμα υψηλής συχνότητας.
- αφαίρεση λέιζερ?
- Λειτουργία με ραδιομαχαίρι.
Το οισοφαγικό θηλώμα απαιτεί πρόσθετη εξέταση και επομένως η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει περισσότερο.
Μόλις αφαιρεθεί, η ουλή είναι ουσιαστικά αόρατη. Ωστόσο, δεν υπάρχει 100% εγγύηση ότι ο όγκος δεν θα υποτροπιάσει. Χωρίς την κατάλληλη πρόληψη, ο ιός θα επανεμφανιστεί και θα εμφανιστούν αυξήσεις. Μετά τη θεραπεία, ο ασθενής συνταγογραφείται μια πορεία αντιιικών φαρμάκων, βιταμινών και ανοσοτροποποιητών. Είναι σημαντικό να αποκατασταθεί το επίπεδο της γενικής ανοσίας όσο το δυνατόν πιο επιτυχημένα. Ακόμα κι αν ο ιός παραμείνει στο σώμα, περιορίζεται, αποτρέποντας έτσι τον σχηματισμό θηλωμάτων. Συνιστάται η πλήρης εξάλειψη των κακών συνηθειών.
Θεραπεία με λαϊκές θεραπείες
Όπως όλοι οι άλλοι τύποι αναπτύξεων, τα ακανθοκυτταρικά θηλώματα εμφανίζονται κυρίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Για πολλούς από αυτούς, η χειρουργική επέμβαση αντενδείκνυται. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο θεράπων ιατρός συνιστά την καταφυγή στη συμβατική ιατρική. Οι πιο συνιστώμενες θεραπείες είναι:
- Φρεσκοστυμμένος χυμός πατάτας. Θεραπεία – 2 μήνες, πάρτε 100 ml δύο φορές την ημέρα.
- Χυμός Celandine. Μάθημα - 4 εβδομάδες, η πληγείσα περιοχή λιπαίνεται με υγρό αρκετές φορές την ημέρα.
- Φρέσκο σκόρδο. Ο καθαρισμένος δίσκος προσκολλάται στην ανάπτυξη με αυτοκόλλητο σοβά για 2-3 ώρες.
Τα φύλλα σταφίδας, η ρίζα γλυκόριζας, η τσουκνίδα, το λεμονόχορτο, το plantain, το σκόρδο, τα παντζάρια και τα καρότα χρησιμοποιούνται ενεργά στην παρασκευή φαρμακευτικών αφεψημάτων. Εκτός από τη λήψη φαρμάκων εσωτερικά, μπορείτε να ετοιμάσετε σαλάτες και σούπες από φαρμακευτικά φυτά και λαχανικά.
Πρόληψη και πρόγνωση
Οι κύριες προληπτικές μέθοδοι είναι:
- Αναζήτηση έγκαιρης ιατρικής βοήθειας.
- Σωστή διατροφή;
- Εξάλειψη όλων των κακών συνηθειών.
Τα θηλώματα του οισοφάγου, της ουροδόχου κύστης και του τραχήλου της μήτρας «ανταποκρίνονται» καλά στη φυσική παραδοσιακή ιατρική. Η θεραπεία τους είναι επίσης ελαφρώς διαφορετική από την παραδοσιακή και επίσης διαρκεί περισσότερο.
Μετά τη χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης, η αποκατάσταση μπορεί να είναι διαφορετική και να προκύψουν επιπλοκές. Βασικά, οι προβλέψεις είναι πάντα ευνοϊκές. Το ποσοστό των θανάτων είναι ελάχιστο. Εάν η διαδικασία σχηματισμού καρκινικών κυττάρων έχει ήδη ξεκινήσει, το ποσοστό επιβίωσης είναι 30-35%.
Εάν αναζητήσετε έγκαιρα ιατρική βοήθεια, η πλήρης επούλωση είναι 90% πιθανή και η βλάβη στους μαλακούς ιστούς είναι ελάχιστη. Οι καρκινικοί όγκοι αφαιρούνται επίσης με επιτυχία και η διαδικασία εκφυλισμού μπορεί να σταματήσει.